Πριν από 8 χρόνια υποσχέθηκα ένα άρθρο για τους οικολόγους της φακής και τους χορτοφάγους της συμφοράς. Η ζωή είναι ζήτημα αναζήτησης φίλων και τίποτε άλλο.Ο βίος είναι μία τραγική γεμάτη μικρές στιγμές ζωή που σε κάνει να εκτιμάς το συμμαθητή.Η ευκολία στη μοναχικότητα και η λαχτάρα για συντροφικότητα κάνει το θεραπευτή αποτελεσματικό. Η μοναχικότητα βρίσκει λύσεις και η φιλία την αναθεώρηση την προσαρμογή και το αποτέλεσμα.Η δογματικότητα,οι τελικές λύσεις και η στάση δημιουργούν απελπισία αδιέξοδο και θάνατο.Δύο εγωισμοί παλεύουν για ένα αόριστο δίκαιο με αποτέλεσμα τον προσωρινό πλουτισμό κάποιου σε βάρος της ευδαιμονίας κάποιου αφελούς. Μετά από 8 χρόνια λοιπόν,η θνητότητα η ανθρωπιά και ο πόνος γίνονται εργαλεία του οίστρου των στιγμών.Νόστιμο έλεγε ο Ομηρος είναι ότι νοσταλγείς,γνώση ο Πλάτων ότι θυμάσαι και ηδονή ο Επίκουρος ότι έτυχε να σ αρέσει. Θεραπεία είναι να ξαναβρείς αυτά.Δεν έχει να κάνει με σωστές συνταγές επιστημονικά αποδεδειγμένα αποτελέσματα και στατιστικές.Ούτε με φυσικές θεραπείες χωρίς παρενέργειες.Θεραπεία είναι να βρεις τους φίλους σου,τους εραστές και το μονίμως ερώμενο που δεν θα κατανοήσεις ποτέ ,με μεγάλη ανακούφιση η αδυναμά αυτή.Καποιοι το λένε Θεό,Ας είναι...
|
|